πλαταμώνας

Oνομασία 2 οικισμών. 1. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 700 μ.), στην πρώην επαρχία Νέστου, του νομού Καβάλας. 2. Παράλιος οικισμός (υψόμ. 10 μ.), στην πρώην επαρχία Πιερίας του ομώνυμου νομού. Υπάγεται στο δήμο Ανατολικού Ολύμπου. Το φρούριο του Πλαταμώνα στη Μακεδονία, που έχτισε ο Βονιφάτιος ο Μομφερατικός.

* * *

ο / πλαταμών, -ῶνος, ΝΑ, δωρ. τ. πλάταμος, Α

νεοελλ.

βραχώδης παραλία

αρχ.

1. κάθε πλατύ και επίπεδο σώμα και ιδίως πλατύς λίθος

2. πλατιά και ομαλή παραλία

3. το πλατύ ύφαλο τμήμα βράχου τής θάλασσας

4. στον πληθ. οἱ πλαταμῶνες

α) ισοπεδωμένα μικρά υψώματα

β) λατομεία

5. αβαθές μέρος κοντά σε ποταμό όπου, καθώς εισρέει το νερό, σχηματίζει είδος ρηχής δεξαμενής κατάλληλης για ιχθυοτροφείο

6. επίπεδος τόπος που υφίσταται πλημμύρες

7. (ποιητ. τ.) η επιφάνεια τής θάλασσας, όταν αυτή είναι γαλήνια.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ανάγεται στην ΙΕ ρίζα pltә₂- (με λαρυγγικό φθόγγο) τού επιθ. πλατύς* με επίθημα -μών (πρβλ. τελα-μών). Η λ. αντιστοιχεί με αρχ. ινδ. prathiman- «έκταση, διεύρυνση» (βλ. λ. πλατύς)].